เช่นเดียวกับหลายครั้งก่อนหน้านี้ที่มีการกระทำรุนแรงในส่วนต่างๆ ของโลก ข่าวกราดยิงที่มัสยิดไครสต์เชิร์ช 2 แห่งเมื่อวันศุกร์ถูกแฉไปทั่วโลกทันทีผ่านสื่อสังคมออนไลน์ เมื่อเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น กิจกรรมออนไลน์จะเป็นไปตามรูปแบบที่คาดเดาได้ เมื่อนักข่าวและคนอื่นๆ พยายามที่จะเรียนรู้ชื่อของผู้กระทำความผิดและเหตุผลใดๆ ที่อยู่เบื้องหลังการสังหาร คราวนี้พวกเขาไม่ต้องรอนาน ในตัวอย่างที่น่ากลัวของเทคโนโลยีล่าสุด มีรายงานว่ามือปืนถ่ายทอดสดการสังหารของเขาบน Facebook ตามรายงาน
เห็นได้ชัดว่าภาพแสดงให้เห็นชายคนหนึ่งเคลื่อนผ่านภายในมัสยิด
และยิงใส่เหยื่ออย่างไม่เลือกหน้า วิดีโอดังกล่าวถูกลบในเวลาต่อมา แต่ไม่ทันที่หลายคนจะโทรหาบริษัทโซเชียลมีเดีย Ariel Bogle นักข่าวเทคโนโลยีออนไลน์ของ ABC กล่าวโทษแพลตฟอร์มที่อนุญาตให้แชร์วิดีโอ Sophie McNeil นักข่าวสืบสวนสอบสวนของ ABC ได้ขอร้องผู้คนบน Twitter ว่าอย่าแชร์วิดีโอนี้ เนื่องจากผู้กระทำความผิดต้องการให้เผยแพร่ออกไปในวงกว้างอย่างชัดเจน ตำรวจนิวซีแลนด์เรียกร้องให้ผู้คนอย่าแชร์ลิงก์ดังกล่าว และกล่าวว่าพวกเขากำลังดำเนินการเพื่อลบภาพดังกล่าวออก
หลังจากการสังหารหมู่ในฝรั่งเศสในปี 2558 และ 2559 เจ้าของสื่อกระแสหลักของฝรั่งเศสตัดสินใจใช้นโยบายที่จะไม่รีไซเคิลภาพการสังหารโหด หลังจากการโจมตีในเมืองนีซ เราจะไม่เผยแพร่รูปถ่ายของผู้กระทำความผิดในการสังหารอีกต่อไป เพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการยกย่องมรณกรรม
ปัจจุบัน ข้อมูลเกี่ยวกับชื่อของมือปืนไครสต์เชิร์ช รูปถ่ายของเขา และบัญชี Twitter ของเขาสามารถค้นหาได้ง่าย ต่อมา เป็นไปได้ว่าบัญชี Twitter ของเขาถูกระงับ บน Facebook เป็นเรื่องง่ายที่จะหาแหล่งที่มาของรูปภาพและแม้แต่ภาพเซลฟี่ที่ผู้กล่าวหาได้แชร์บนโซเชียลมีเดียก่อนเข้ามัสยิด
แต่ไม่ใช่แค่โซเชียลมีเดียเท่านั้นที่แบ่งปันรูปภาพ วิดีโอดิบความยาว 6 นาทีถูกโพสต์โดย news.com.auซึ่งหลังจากมีคำเตือนที่ด้านหน้าของคลิป ก็แสดงวิดีโอจากกล้องติดหมวกกันน็อคของมือปืนขณะที่เขาขับรถไปตามถนนเพื่อไปยังมัสยิด
การแบ่งปันเนื้อหานี้อาจเป็นปัญหาอย่างมาก ในอดีตเหตุการณ์การก่อการร้ายและอาชญากรรมจากความเกลียดชัง ภาพคนผิดถูกเผยแพร่ไปทั่วโลกบนโซเชียลและสื่อกระแสหลัก
หลังจากการทิ้งระเบิดบอสตันมาราธอนในปี 2556 คนผิดถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้กระทำความผิดโดยการตามล่านักสืบจากฝูงชนบนเว็บไซต์โซเชียลมีเดียต่างๆ
นอกจากนี้ยังมีความกลัวอย่างแท้จริงว่าการเผยแพร่เนื้อหาดัง
กล่าวอาจนำไปสู่การก่ออาชญากรรมเลียนแบบ นอกเหนือจากรูปถ่ายและภาพยนตร์ความยาว 17 นาทีแล้ว ผู้กระทำความผิดที่ถูกกล่าวหายังได้เขียนแถลงการณ์ความยาว 73 หน้า ซึ่งเขาอธิบายว่าตนเองเป็น “คนผิวขาวธรรมดา”
กลุ่มหัวรุนแรงชาวนอร์เวย์ที่สังหารผู้คน 69 ศพบนเกาะอูเตอยาในปี 2554 ใช้แนวทางเดียวกันนี้เพื่อพิสูจน์การกระทำของเขา ก่อนที่เขาจะสนุกสนานกับการสังหารเขาได้เขียนแถลงการณ์ 1,518 หน้าชื่อว่า ” 2083: คำประกาศอิสรภาพของยุโรป “
ผู้ที่เชื่อในเสรีภาพของสื่อและสิทธิของสาธารณชนที่จะรับรู้มีแนวโน้มที่จะบ่นหากข้อมูลและรูปภาพไม่ปรากฏบนอินเทอร์เน็ต การสมรู้ร่วมคิดเกิดขึ้นเมื่อผู้คนเชื่อว่าพวกเขาไม่ได้ถูกบอกความจริง
การเข้าถึงข่าวสารทั่วโลกในทันทียังสามารถสร้างปัญหาต่อการพิจารณาคดีของผู้กระทำความผิดในภายหลังดังที่แสดงในกรณีล่าสุดที่เกี่ยวข้องกับพระคาร์ดินัลจอร์จ เพลล์
ในขณะที่แพลตฟอร์มสื่อขนาดใหญ่บางแห่งเช่น Facebook และ Twitter อยู่ภายใต้แรงกดดันที่เพิ่มขึ้นในการทำความสะอาดการกระทำของพวกเขาในแง่ของการเผยแพร่เนื้อหาอาชญากรรมจากความเกลียดชัง แต่ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหยุดเนื้อหาที่ปรากฏขึ้นในหลายแห่งที่อื่น
สมาชิกของสาธารณชนและองค์กรสื่อบางแห่งจะไม่หยุดคาดเดา เล่นนักสืบหรือ “ยางคอ” ด้วยความสยดสยอง แม้ว่าพลเมืองสื่อสังคมออนไลน์ที่มีความหมายดีอาจปรารถนาก็ตาม สำหรับสื่อ ทุกอย่างเกี่ยวกับการคลิก และโชคไม่ดีที่กระตุ้นการคลิก
วิ่งผ่านไฮดรา บทละครใหม่ของนักเขียนบทละครชาวออสเตรเลีย ซู สมิธ เป็นตำนานของอิคารัสเด็กชายที่บินได้สูงจนปีกของเขาละลายและตกลงสู่ความตายในทะเลใกล้เกาะซามอสของกรีก
เป็นตำนานที่เข้าใจผิดได้ง่าย นักศีลธรรมคิดว่ามันเป็นเรื่องราวที่ตอกย้ำความสำคัญของการฟังพ่อแม่ของคุณและยึดทางสายกลางที่ปลอดภัย – ไม่บิน “ใกล้ดวงอาทิตย์เกินไป” ในทางตรงข้าม ศิลปินมักจะตระหนักเสมอว่าเสน่ห์ของตำนานนั้นอยู่ที่คำมั่นสัญญาของเสรีภาพในการโบยบินไปพร้อมกับนก
บทสรุปอาจเป็นหายนะ แต่ความสุขอยู่ในการเดินทางที่ยอดเยี่ยมซึ่งอยู่ข้างหน้า ราคาไหนก็คุ้มที่จะจ่ายเพื่อสัมผัสท้องฟ้า เราไม่ต้องคร่ำครวญถึงอิคารัส บุคคลที่น่าสลดใจคือเดดาลัสพ่อของเขา ซึ่งหวาดกลัวเกินกว่าจะติดตามลูกชายไปในเที่ยวบินที่อันตรายถึงชีวิตอันงดงามรุ่งโรจน์ของเขา
Hydra บอกเล่าเรื่องราวของสองสามีภรรยานักเขียนชาวออสเตรเลีย George Johnston (Bryan Probets) และ Charmian Clift (Anna McGahan) สองตัวละครที่มีรูปร่างเหมือนอิคารัส และเวลา 10 ปีที่พวกเขาใช้ชีวิตในกรีซ โดยส่วนใหญ่อยู่บนเกาะ Hydra เริ่มต้นในช่วงกลางทศวรรษที่ 1950 เป็นช่วงเวลาแห่งการดื่มเหล้า ร้องเพลง และความรัก ไฮดรากลายเป็นแหล่งแฮงเอาท์ของศิลปิน นักเขียน และนักดนตรี ที่หลบภัยสำหรับคนไม่เหมาะที่ซ่อนตัวจากโลก
