Bettie Isaac ย่าของ Hannah ช่วยเหลือเธอและพี่น้องอีกสามคนในโรงเรียน ไอแซคกลายเป็นคนหาเลี้ยงครอบครัวเพียงคนเดียวหลังจากที่พ่อของฮันนาห์ตาบอดจากความดันโลหิตสูงเมื่อสามปีก่อน “ฉันอยากให้หลานของฉันเรียนต่อ” เธอกล่าว “ฉันอยากให้พวกเขาเรียนรู้”ความฝันของคนๆ หนึ่งจะกลายเป็นจริงได้ทุกที่ในโลก ต้องใช้ความพยายามอย่างจริงจัง แต่ Gbi/Doru ไม่ใช่สถานที่ที่ความฝันเป็นจริงตอนนี้คุณย่าของ Hannah กังวลว่าหลานสาวของเธอจะเรียนต่ออย่างไรความหวังเดียวของเธอคือให้ฮันนาห์ไปพักกับญาติในโทมัสทาวน์ ซึ่งอยู่ห่างจากวอนโททาวน์โดยใช้เวลาเดินสามชั่วโมง Wontoe Public School หยุดตอนเกรดหก
นับตั้งแต่ก่อตั้งเขตปกครอง
Gbi/Doru ในปี 1937 ชุมชนที่ปกคลุมด้วยป่าแห่งนี้ก็ไม่มีโรงเรียนมัธยมแม้แต่แห่งเดียวมีโรงเรียนประถมของรัฐ 16 แห่งในเขตการศึกษา Tappita#1 ซึ่งเป็นที่ตั้งของ Gbi/Doru และโรงเรียนเอกชนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น 1 แห่ง ตามรายงานของสำนักงานการศึกษาแห่ง Nimba ของเทศมณฑล
เด็กที่เกิดใน Gbi/Doru เช่น Hannah ต้องออกจากชุมชนเมื่อจบชั้นประถมศึกษาสิ่งนี้ทำให้เกิดภาระมากมายสำหรับพ่อแม่และผู้ปกครองที่ยากจน พวกเขากลืนยาขม ส่งลูกๆ ไปที่ต่างๆ เช่น บูคานาน เซสโตส และมอนโรเวียเพื่อศึกษาให้จบ เด็กหลายคนไม่เคยกลับบ้าน สิ่งที่ควรจะแตกต่างกัน มีการลงนามข้อตกลงการจัดการป่าชุมชน (CFMA) สองฉบับระหว่างสองหัวหน้าของเขต Gbi/Doru—Gbi และ Doru— และ FDA รวมถึงข้อตกลงบุคคลที่สามกับ Liberia Tree and Trading Company (LTTC) ประสบความสำเร็จที่นั่น น่าจะเป็นโรงเรียนในเขตนี้ในปี 2554 Gbi และ Doru ได้ลงนามในข้อตกลงกับบริษัทเป็นเวลา 15 ปี โดยมีการแก้ไขทุก ๆ ห้าปี
ข้อตกลงดังกล่าวเป็นผลมาจากกฎหมายสิทธิชุมชนปี 2552 ว่าด้วยที่ดินป่าไม้ที่พยายามให้ชุมชนป่าได้รับประโยชน์มากขึ้นจากทรัพยากรป่าไม้ของพวกเขา Doru CFMA มีพื้นที่ 35,000 เฮกตาร์ ในขณะที่ Gbi มีพื้นที่ 31,155 เฮกตาร์
นอกจากค่าเช่าที่ดินรายปีจำนวน 48,125 เหรียญสหรัฐสำหรับ Doru และ 43,312.50 เหรียญสหรัฐสำหรับ Gbi แล้ว ข้อตกลงแต่ละฉบับเรียกร้องให้บริษัทสร้างโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายแห่งละ 2 แห่ง จ่ายค่าแรงครูและมอบทุนการศึกษาสำหรับนักเรียนจากหัวหน้ากลุ่มที่วิทยาลัย ทั่วประเทศ.
ข้อตกลงมีข้อแม้ว่าบริษัท
ต้องช่วยสร้างโบสถ์และให้ศิษยาภิบาล “สิ่งจูงใจบางอย่างในขณะที่พวกเขารับใช้คนของพวกเขาทางวิญญาณ” ในหัวหน้าทั้งสองมีความปีติยินดีในเมืองและหมู่บ้านมากกว่าสองโหลทั่ว Gbi และ Doru เมื่อมีการลงนามในข้อตกลง แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน เจ็ดปีผ่านไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ไม่มีการดำเนินโครงการใด ๆ ในสองประมุข; ทั้งบริษัทยังไม่ได้จ่ายค่าเช่าที่ดินที่เป็นหนี้ชุมชน
เสียงโห่ร้องแห่งความสุขทั่วทั้งชุมชนในปี 2554 ได้เปลี่ยนเป็นความเศร้าและความโกรธ
“ฉันรู้สึกแย่มากเพราะฉันเรียกร้องให้มีการมอบป่าให้กับ LTTC” Joseph Quikpeyee ผู้ซึ่งช่วยปิดข้อตกลงกับบริษัทกล่าว “แต่พวกเขาทำให้เราอับอาย”“เราอยู่ที่นี่เหมือนคนติดคุก” Neasiah Goanue วัย 49 ปี ผู้อาศัยใน Nedononwein ใน Doru Chiefdom กล่าว
credit : infantuggs.net
finalfantasyfive.com
bernardchan.net
immobiliarelibertylavagna.com
tweetfash.com
hamercaz.org
transformingfamily.net
eerrtdthbdghgg.com
faycat.net
canadiantabletspharmacy.net
fakelvhandbags.net
tinbenderbodyshop.com
coachfactoryoutletdeals.com
